Objawy dysplazji u psa . Zasadniczym objawem, na który od razu powinien zwrócić uwagę opiekun psa, są problemy z poruszaniem się. Kolejne wymieniane symptomy choroby to: ostrożne wstawanie i kładzenie się, charakterystyczny, sztywny chód czy niechęć do biegania. U człowieka przeważają astmatyczne objawy alergii, a u psów – dermatologiczne: silne zaczerwienienie skóry i grudki. Czerwone uszy, karminowe wargi . Zmiany obejmują głowę, uszy, wargi. Dochodzi do zapalenia spojówek i wypływu surowiczego z nosa. Często występuje atopowe zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego. Samice nużeńców składają od 20 do 24 jaj, z których poprzez stadium sześcionożnej larwy i ośmionożnej nimfy po 3-4 tygodniach rozwijają się ośmionożne, smukłe osobniki dorosłe o kształcie cygara. Nużyca kotów jest rzadko występującą chorobą pasożytniczą. Cykl życiowy D. cati jest podobny do D. canis. Świerzb psów to pasożytnicza, zakaźna choroba niesezonowa wywołana przez Sarcoptes scabiei var canis. Pasożyt ten jest przyczyną świerzbu u psów, lisów i innych psowatych. Może być również przenoszony na inne gatunki zwierząt i na człowieka (zoonoza). Bardzo często psy właśnie zarażają się świerzbowcem przez kontakt z Jeśli nużyca będzie w zaawansowanym stanie, możliwe, że piesek będzie musiał przyjmować antybiotyki. Dodatkowo, podaje się czworonogowi leki zwiększające odporność. Ważne jest również to, by co 7 do 10 dni wykonać badanie zeskrobiny skórnej z obszarów zajętych nużycą. Objawy nużycy pojawiają się zwykle u kotów osłabionych innymi chorobami i niedożywionych, czyli o osłabionej odporności. Ponoć predyspozycję do zachorowań na nużycę mają koty syjamskie i burmskie. Nie ma jednak ona związku z wiekiem i płcią futrzaków. U kotów chorujących na nużycę wypadają włosy a skóra w miejsca Is97. Nużeniec żyje w naszych brwiach i rzęsach. Mają podłużny kształt, nie są jednak widoczne gołym okiem. Nużeńce to pasożyty spokrewnione z roztoczami. Żywią się martwym naskórkiem i mogą powodować choroby skóry. spis treści 1. Nużeniec - charakterystyka 2. Nużeniec - objawy 3. Nużeniec - leczenie 1. Nużeniec - charakterystyka Mikroskopijny nużeniec żyje w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych policzków, nosa, czoła i powiekach, a także w bruździe nosowo – wargowej. Zdaniem dermatologów, każdy jest nosicielem tych bardzo małych pajęczaków. Najwięcej żyje ich jednak u osób między trzydziestym a sześćdziesiątym rokiem życia. Zobacz film: "Zapobieganie zmianom skórnym" Lubią wilgotne środowisko. Aktywne są szczególnie nocą. Zazwyczaj nie są jednak groźne, ich liczba znacznie nie wzrośnie i nie rozprzestrzenią się dalej, opuszczając mieszki i gruczoły łojowe. Są szczególnie groźne dla osób z obniżoną odpornością organizmu. Nużeniec wywołuje chorobę nazywaną demodekozą lub nużycą. 2. Nużeniec - objawy Demodekoza jest chorobą, która u wielu osób przebiega w sposób zupełnie bezobjawowy. Typowe objawy skórne nużycy, czyli nużycy to między innymi: zaczerwienienia skóry, wypryski, łuszczenie się skóry, świąd, grudki oraz krostki ropne przypominające trądzik. Nużeniec wywołuje stan zapalny wokół ust, powstawanie wągrów i zaskórników. Osobie zarażonej nużeńcem mogą wypadać włosy. Nużeńce mogą wywołać również zapalenie spojówek, zespół suchego oka czy jęczmień. Odczuwamy wówczas pieczenie, uczucie kłucie czy piasku w oczach. Na brzegach powiek i rzęsach pojawiają się tzw. złogi. Rzęsy są osłabione, łamią się i wypadają. Jak można zarazić się nużeńcem? Najczęściej dochodzi do tego poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą. Ryzyko zarażenia rośnie, gdy używa się tych samych przedmiotów osobistych co osoby zakażone (np. grzebieni, kosmetyków, ręczników, pościeli czy ubrań). 3. Nużeniec - leczenie Objawy nużycy, powinny być sygnałem, że bezzwłocznie należy skonsultować się z lekarzem. Postawienie odpowiedniej diagnozy musi być poprzedzone wykonaniem badań mikroskopowych chorego naskórka. Do analizy wysyła się też próbki rzęs i brwi. Leczenie nużycy jest długotrwałe i polega na zastosowaniu różnorodnych metod. Zazwyczaj stosuje się maści, kremy oraz inne preparaty o działaniu przeciwzapalnym. Bardzo ważne jest również oczyszczanie zainfekowanych miejsc. W ostatnich latach coraz częściej zaleca się również gorące kąpiele ze sporą ilością mydła i heksachlorobenzenem. Ze względów higienicznych i zdrowotnych, należy używać jednorazowych ręczników. Leczenie nie jest krótkotrwałe może trwać nawet kilka miesięcy, jednak po upływie tego czasu nieprzyjemne dolegliwości związane z dekomedozą powinny całkowicie ustąpić. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność. Nużyca u psa Nużyca u psów to choroba skóry o charakterze zapalnym, którą wywołuje nużeniec psi Demodex canis. Nużeniec jest stawonogiem, który pasożytuje w skórze zwierzęcia, a dokładnie w mieszkach włosowych. Osiąga on wielkość ok. 40 na 230 mikrometrów. W niewielkiej ilość nużeniec występuje też w zdrowej skórze, jednak nadmierna ilość tego pasożyta powoduje zachorowanie psa na nużycę. Do zarażenia dochodzi w pierwszych dniach życia szczeniaka podczas karmienia i zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych przez matkę. Inwazja nużeńców może nastąpić w wyniku spadku odporności psa w wyniku choroby lub przyjmowania leków obniżających odporność. Występują cztery rodzaje nużycy: ogniskowa, uogólniona Nużyca młodzieńcza, uogólniona Nużyca wieku dorosłego, postać palcowa. Postać ogniskowa Postać ta występuje najczęściej u zwierząt poniżej 1 roku życia. W 90% przypadków choroba ustępuje po 4-8 tygodniach, a u pozostałych 10% przeradza się w postać uogólnioną. Do czynników, które zwiększają ryzyko zachorowania należą: młody wiek (poniżej 1 roku), okres wzrostu, niedożywienie, atak pasożytów jelitowych, ruja, ciąża, stan po zabiegu operacyjnym, stres, obniżona odporność. Choroba może jednak wystąpić także u zwierząt zadbanych i zdrowych. Objawy postaci ogniskowej nużycy: - rumień - utrata włosów - zwiększona pigmentacja - łuszczenie się skóry - krosty, ropnie, przetoki (wywołane przez infekcje bakteryjne spowodowane przez pękające mieszki włosowe) - świąd nie występuje do momentu pojawienia się wtórnych infekcji bakteryjnych - zmiany występują w okolicy pyska, oczu, złączenia warg, głowy, zewnętrznej strony uszu, przednich łap, tułowia Uogólniona nużyca młodzieńcza Postać ta dotyczy psów między 3 a 12 miesiącem życia. Przeważnie zaczyna się jako postać ogniskowa, później rozprzestrzenia się na większe obszary skóry. W połowie przypadków następuje samoistne wyleczenie. Do powstania choroby przyczyniają się: niedożywienie, obniżenie odporności, stres, pasożyty jelitowe. Niektóre rasy są bardziej narażone na wystąpienie tej choroby, należą do nich: amstaff, beagle, boston terrier, bokser, buldog francuski, buldog angielski, collie, dalmatyńczyk, doberman, jamnik, mops, owczarek niemiecki, shar-pei, shetlie. Objawy uogólnionej nużycy młodzieńczej: - różnej wielkości wyłysienia (od miejscowych do rozsianych na całej skórze) - rumień - łuszczenie się skóry - stany zapalne mieszków włosowych - wtórne ropne bakteryjne zakażenia skóry - świąd - powiększone węzły chłonne Uogólniona nużyca osobników dorosłych Postać ta dotyczy zwierząt powyżej 1 roku życia. Może wystąpić u każdego psa (brak szczególnych predyspozycji do zachorowania). Ta postać nużycy może mieć różne przyczyny chorobowe takie jak: obniżenie odporności (w wyniku choroby lub podawania leków), niedoczynność tarczycy, nadczynność nadnerczy, cukrzyca, nowotwory. Objawy są takie same, jak w uogólnionej nużycy młodzieńczej. Postać palcowa Jest to przewlekła dermatoza palców i przestrzeni między palcami. Może, ale nie musi występować razem z uogólnioną postacią nużycy. Dotyczy głównie ras olbrzymich (dogów niemieckich, bernardynów, nowofundlandów). Choroba jest trudna do wyleczenia. Objawy postaci palcowej: - powierzchowne lub głębokie ropne zmiany na skórze - rumień w okolicy palców i okolic między palcami - swędzenie i bolesność tych okolic Diagnozowanie i leczenie Lekarz weterynarii stawia diagnozę na podstawie objawów klinicznych. Pobiera też do badania głęboką zeskrobinę skórną, aby stwierdzić w niej liczną obecność nużeńców. U psów rasy shar-pei warto czasem wykonać biopsję skóry. Należy wiedzieć, że podobne objawy do nużeńca dają też inne choroby, dlatego weterynarz powinien je najpierw wyeliminować, wykonując stosowne badania. Do chorób tych należą grzybice, powierzchowne zmiany ropne, trądzik, Alergia pokarmowa, Atopowe zapalenie skóry (AZS), alergiczne pchle zapalenie skóry (apzs), pęcherzyca, zapalenia skóry i mięśni. Leczenie uzależnione jest od tego, jaka postać nużycy zostanie zdiagnozowana. Postać ogniskowa zazwyczaj ustępuje sama. Pomocne jest stosowanie szamponu z nadtlenkiem benzoilu oraz podanie miejscowo amitrazy. Lekarz weterynarii powie, w jaki sposób należy stosować te środki. W leczeniu postaci uogólnionej również stosuje się szampony z nadtlenkiem benzoilu oraz amitrazę. Dodatkowo podskórnie i doustnie podaje się specjalne leki, które przepisze lekarz. Jeśli wystąpiło ropne bakteryjne zakażenie skóry, konieczne jest włączenie antybiotyku. Podaje się też leki stymulujące odporność. Niewskazane jest podawanie sterydów, gdyż obniżają one odporność zwierzęcia. Ważne jest, aby regularnie kontrolować stan zdrowia psa. Należy co 7-10 dni wykonać badanie zeskrobiny skórnej ze zmienionych chorobowo miejsc. Terapię należy prowadzić tak długo, aż ustąpią objawy oraz dwa razy zostanie potwierdzony brak nużeńców w skórze. Polecane produkty data publikacji artykułu: 2009-07-02 Popularne teraz Komentarze Nużeniem u psów jest chorobą pasożytniczą, która jest znana także jako demodekoza. Przede wszystkim atakuje szczeniaczki do pierwszego roku życia oraz nierzadko schorowane oraz stare psy. Jak się objawia nużyca u psa? Co ją wywołuje? O chorobie Nużeniec u psów jest jedną z chorób, na którą może zachorować w zasadzie każdy pies. Nawet taki, o którego dbają właściciele oraz odwiedzają z nim regularnie weterynarza. W zasadzie każdy piesek ma różne pasożyty na skórze, a jednym z nich jest właśnie nużeniem u psów. Jest to pajęczak pochodzący z rzędu roztoczy. Dochodzi nim do zakażenia w pierwszych dniach życia naszego psa – podczas karmienia czy też wylizywania przechodzi właśnie od suczki na szczeniaczka. Na sam początek warto zaznaczyć, że nużeniem dla ludzi nie jest groźny. Poza organizmem gospodarza może przetrwać nie dłużej, aniżeli godzinkę. Nużeniec bytuje we włosowatych mieszkach, łojowych gruczołach oraz także w warstwie naskórka rogowej. Żywi się komórkami skóry oraz łojem, a u zwierzaka zdrowego w warunkach normalnych nie jest groźny. Żyje sobie i nie czyni psu jakiejś większej krzywdy. Wystarczy jednak spadek chwilowy odporności zwierzątka, aby nużeniec skorzystać z tej okazji i zaczął namnażać się gwałtownie. U psa wywołuje bardzo charakterystyczne objawy. Na dolegliwość tę jest narażony w zasadzie każdy pies. Jednak niektóre razy są narażone szczególnie na niego. Możemy wymienić takie rasy jak: dalmatyńczyk, bokser, bulterier, bernardyn, owczarek niemiecki, white terier, buldog angielski, dog czy też doberman. Nużeniec u psów i jego objawy Nużyca tak naprawdę dla bardzo różne objawu. Zależne są one od wieku naszego psa, jak i także samej postaci choroby. Miejscowa postać nużycy najczęściej dotyczy młodych psów. Jej objawy najczęstsze to łuszcząca się skóra, rumień, jak i także utrata miejscowa sierści szczególnie w okolicach pyska, oczu, na głowie, tułowiu, przednich łapach lub też na zewnętrznej stronie uszu. Na pewno nie swędzi. Chyba, że dojdzie w międzyczasie do zakażenia wtórnego bakteriami. W tej postaci nużycy dochodzi często do wyleczenia samoistnego. Niekiedy przeradza się jednak ona w nużycę uogólnioną. Takowa dotyczy psów pomiędzy trzecim a dwunastym miesiącem życia. Do niej chodzi wówczas, gdy ogniskowe zmiany rozlewają się na całe nasze ciało. Tak się zdarza na skutek infekcji wtórnych. Dochodzi także do powiększenia chłonnych węzłów. U znacznej części psów postać ta ulega wyleczeniu samoistnemu. Jednak jeśli tylko coś niepokojącego się dzieje należy się udać do weterynarza. Ostatnio pojawiło się wiele zwierzaków z problemami skórnymi, za które odpowiadają małe niewidoczne ludzkim okiem pasożyty żyjące na i w skórze naszych pupili. Chciałabym pokrótce przedstawić dwa z nich szczególnie dotkliwie nękające naszych pacjentów. Świerzb i nużeniec- te pasożyty atakują szczególnie w okresie jesiennym kiedy jest wilgotno. Psy z powodu zmian pogody, miewają spadki odporności i te podstępne pasożyty zaczynają dość obficie rozwijać się na naszych zwierzakach. Często doprowadzają do ciężkich zmian skórnych, ale nie tylko, bo nie leczone mogą doprowadzić do wyniszczenia organizmu, a nawet śmierci. Więc nie czekajmy długo jak zobaczymy, że nasz pupil drapie się, zaczyna się wygryzać i ma zmiany na skórze, zaczerwienienia czy strupki . Świerzb: Najczęściej świerzb drążący (Sarcoptes scabiei-canis) żyje na żywicielu w warstwie rogowej naskórka, dlatego też nie jest tak łatwo go zobaczyć w zeskrobinach i nie zawsze jesteśmy w stanie potwierdzić rozpoznanie. Tam w naskórku drąży tunele co powoduje znaczny świąd, gdyż ślina tych roztoczy daje reakcje uczuleniową. Może powodować nawet wtórne zmiany doprowadzające do głębokich ran. Roztocz ten, jest bardzo zaraźliwy i przenosi się głównie z osobnika na osobnika przez kontakt bezpośredni. Ludzie są również podatni na zarażenie tym pasożytem , co stanowi duże zagrożenie dla właścicieli. Istnieją też bezobjawowi nosiciele, którzy nie mają zmian ale są wektorem choroby. Najgorsze jest to, że objawy pojawiają się między 2-8 tygodniem po zarażeniu. Do najczęstszych objawów, które pozwalają postawić rozpoznanie, należą: Silny świąd, strupy, grudki na kończynach i czasem na głowie, a końcowo na całym ciele. Patrząc na zwierzaka widzimy przełysienia, wyglądające potocznie mówiąc jak, miejsca "wygryzione przez mole". Skóra naszego pupila jest rozogniona i z wyraźnym zaczerwienieniem (rumieniem). Wynik ujemny zeskrobin, nie wyklucza inwazji świerzbowca. Potwierdzić chorobę mogą swędzące zmiany skórne, pojawiające się u właścicieli szczególnie na rękach (pomiędzy palcami), ramionach i brzuchu. Rokowanie jest dobre pod warunkiem, że zwierzę jest poprawnie leczone i konieczne jest leczenie wszystkich osobników w stadzie i gospodarstwie, gdyż mogą wśród nich znaleźć się osobniki o wysokiej odporności immunologicznej, które nie będą miały objawów, a będą wektorem choroby i zrobi się błędne koło (osobniki słabsze będą leczone na okrągło). Nużeniec:(Demodex canis) Nużyca- tym mianem określa się chorobę, w której dochodzi do patologicznego wzrostu ilości nużeńców czyli pasożytów normalnie bytujących (kilka osobników na zwierzęciu) w mieszkach włosowych psów. Do dziś nie wiadomo, dlaczego tak jest. Dowiedziono tylko tyle, że rozwija się ona u zwierząt z uszkodzonym układem immunologicznym, bądź w sytuacjach związanych ze spadkiem odporności (np. alergia, poród, stres, wyniszczenie głodem, inne choroby wyniszczające organizm). Wyróżniamy trzy postacie tej choroby: 1-miejscowa, lekka powoduje tylko małe miejscowe wyłysienia najczęściej na głowie objaw charakterystyczny to tzw. "okulary" czyli wyłysienia wokół oczu, ten objaw też występuje przy postaci 2 -uogólnionej, która jest najczęstsza, ciężka i trudna do leczenia- mamy dość liczne wyłysienia na głowie, na nogach i po bokach ciała. Włos, u takiego zwierzęcia jest małymi kępkami uniesiony do góry. Skóra jest mocno zaczerwieniona z licznymi grudkami, strupkami a najczęściej w tej postaci choroby dochodzi do wtórnych zakażeń bakteryjnych, a nawet ropnego zapalenia skóry. Świąd przy nużycy jest różnie nasilony, może go wcale nie być, a może być dość intensywny więc nie jest on wyznacznikiem rozpoznania. Istnieje też 3 postać tzw. nużyca palców, ale jest to bardziej powikłanie przewlekłego pododermatitis, czyli zapalenia skóry palców i całej podeszwy. Ta postać stwarza mniejsze problemy. Rozpoznanie opieramy na objawach, a dla potwierdzenia rozpoznania wykonujemy zeskrobiny. Zawsze przy postaci uogólnionej powinno się wykonać dodatkowo badanie bakteriologiczne, aby rozpoznać ewentualne źródło wikłające zmiany skórne. Rokowanie w postaci miejscowej jest dobre oczywiście przy właściwym leczeniu w postaci uogólnionej jest ono ostrożne do wątpliwego w zależności od stanu immunologicznego zwierzaka. Mam nadzieje, że tym krótkim opisem choć trochę przybliżyłam państwu problemy jakie mogą nam, a w szczególności naszym pupilom stwarzać małe niewidoczne" żyjątka". Radzę ich, nie lekceważyć pomimo tego, że ich nie widać potrafią być bardzo groźne. Jest wiele chorób z podobnymi objawami, dlatego rozpoznanie powinien postawić lekarz weterynarii w trakcie wizyty. Autor: Nikolajdu-Kudła Zgłoś swój pomysł na artykuł Pytanie nadesłane do redakcji Borykam się od dłuższego czasu z pewną chorobą. Lekarze dermatolodzy, u których byłam, stawiali błędne diagnozy, przepisywali niewłaściwe leczenie, nie rozpoznawali nużycy. Badanie laboratoryjne potwierdziło moje przypuszczenia - nużyca skórna i oczna. Wreszcie zastosowano leczenie pod kątem nużycy - ale okazało się nieskuteczne, bo zmiany postępują i pasożyt nadal jest obecny - było to leczenie Metronidazolem krem/żel 1% i Rozexem 0,75%. Bardzo proszę o pomoc/informację - do czego może prowadzić nieleczona lub źle leczona nużyca skórna i oczna? Jakie mogą być skutki nieleczonej lub niewłaściwie leczonej nużycy? Czy można skutecznie wyleczyć nużycę skórną i oczną? Jak długo należy prowadzić leczenie w przypadku zadawnionej nierozpoznanej wieloletniej nużycy? Czy możliwe jest, by dermatolog, tylko oglądając pacjenta, mógł w 100% wykluczyć zakażenie nużycą (bez badania laboratoryjnego)? Czy badanie laboratoryjne, przy istniejącym już zakażeniu nużycą, zawsze wykazuje obecność pasożyta, czy też mogą być wyniki fałszywie ujemne? Czy np. ze względu na cykl rozwojowy pasożyta, badanie może go nie wykazać, mimo że pasożyt jest nadal? Czy trzeba badanie kilkakrotnie powtórzyć w jakichś odstępach czasu, żeby mieć pewność, że wynik jest wiarygodny? Odpowiedział dr hab. med. Ernest Kuchar Klinika Pediatrii i Chorób Zakaźnych Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Jak pewnie Pani już wie, nużyca jest wywoływana przez masywne zarażenie nużeńcami, które są mikroskopijnymi stawonogami (ok. 0,3 mm), dość blisko spokrewnionymi z roztoczami. Pasożyty te zamieszkują gruczoły łojowe oraz mieszki włosowe rzęs i brwi człowieka. Problem w tym, że pasożyt jest bardzo rozpowszechniony na całym świecie i praktycznie wszyscy jesteśmy zarażeni. Dzieje się tak dlatego, że nużeńcami można się bardzo łatwo zarazić, np. przez używanie tych samych przyborów kosmetycznych, ręczników i ubrań. Dochodzi też narażenie związane z korzystaniem z usług kosmetyczek i fryzjerów. Chociaż, jak wspomniałem, zarażenia są powszechne, nużeńce stosunkowo rzadko wywołują chorobę, czyli nużycę. Konieczne jest masywne zarażenie i wykluczenie innych, częstszych przyczyn - o nużycy można mówić, gdy nużeńców jest bardzo dużo i nie ma innych przyczyn tłumaczących dolegliwości. Zarażenie może wywołać miejscowy stan zapalny gruczołów łojowych, mieszków włosowych lub zapalenie brzegów powiek (łac. blepharitis). Masywne zarażenia sprzyjają też rozwojowi łojotokowego zapalenia skóry i trądziku różowatego, które jednakże mogą mieć inne przyczyny. Z informacji o lekach (Metronidazol i Rozex - zawierają tę samą substancję czynną) była Pani leczona na trądzik różowaty. Podkreślam, że trądzik różowaty może być wywołany przez nużeńce, ale częściej nie ma z nimi związku - patogeneza tego schorzenia nie została w pełni wyjaśniona. Znaczenie mają zaburzenia naczyniowe, predyspozycje genetyczne i czynniki środowiska, np. narażenie na promienie UV czy zimno. Leczenie przyczynowe samej nużycy, czyli zabicie pasożytów jest bardzo trudne. Najpewniejsze jest mechaniczne usuwanie - patrz film. Ostrzegam, że w Internecie można kupić mnóstwo nic nie wartych specyfików. Podsumowując, nie jest pewne, czy przyczyną Pani objawów są nużeńce. Może cierpieć Pani na trądzik różowaty z innych przyczyn. Diagnostyka nużycy jest dość prosta - albo liczne nużeńce są obecne w mieszkach włosowych albo ich nie ma. Są to stawonogi długości 0,3 mm, które widać pod lupą. Proszę sobie obejrzeć film. Z kolei leczenie przyczynowe nużycy jest bardzo trudne - najlepsze mechaniczne. Proszę zdać się na dermatologa.

nużyca u psa objawy zdjęcia